کد مطلب:140617 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:259
حضور در نبرد
در اسلام جنگیدن و شركت در صحنه های پیكار و جهاد ابتدایی بر زنان واجب نگردیده است. حتی در صحنه كربلا نیز كه امری دفاعی بود، بنابر صلاح اندیشی امام حسین(ع) كه كاملاً نیز
طبیعی است به زنان اجازه نبرد و كارزار نداد. از این رو زنان در نبرد عاشورا حضور نظامی نداشتند. در روز عاشورا تنها دو زن به میدان نبرد رفتند كه امام حسین(ع) آنان را بازگرداند. نقل شده است پس از آنكه وهب برای بار دوم پا به میدان نبرد نهاد، همسرش عمود خیمه را كشید و به میدان شتافت. او در كنار همسرش شروع به جنگیدن كرد و به او می گفت: «پدر و مادرم فدایت! در دفاع از پاكان حرم رسول خدا(ص) نبرد كن!» وقتی كه وهب خواست او را به خیمه ها باز گرداند، لباسش را گرفت و گفت: «من باز نمی گردم تا همراهت كشته شوم!» امام حسین(ع) با مشاهده این صحنه به همسر وهب فرمود: «شما به پاداش نیكو رسیدید! خداوند ترا رحمت كند، نزد زنان باز گرد.» با فرمان امام(ع) همسر وهب به نزد زنان بازگشت و وهب جنگید تا دستانش از بدن جدا گردید و آنگاه به شهادت رسید. [1] .
پس از شهادت وهب مادرش به بالین فرزند آمد و شروع كرد خونهای چهره او را پاك كند. شمر كه ناظر این صحنه بود به غلامش دستور داد تا با عمود ضربه ای بر سر مادر وهب وارد كند. بر اثر آن ضربه سر مادر وهب شكافته شد و در كنار بدن فرزند به شهادت رسید. این نخستین زنی بود كه در قیام امام حسین(ع) به شهادت رسید. [2] .
بانوی دیگری كه در روز عاشورا به میدان رفت همان زنی بود كه با شوهر و فرزندش درصحنه كربلا حضور یافت. گذشت كه آن زن پس از شهادت شوهرش فرزندخود را برای یاری امام حسین(ع) به میدان كارزار فرستاد. آن جوان مدتی جنگید تا به فوز شهادت نایل آمد. آنگاه سپاه عمر سعد سر از بدن آن جوان جدا كردند و آن را به اردوگاه امام حسین(ع) پرتاب كردند. در این حال مادرش عمود خیمه را كشید و به یزیدیان یورش برد. او پس از آنكه دو نفر از آنان را به هلاكت رساند، به دستور امام حسین(ع) به اردوگاه بازگشت. [3] .
شاید دلیل آنكه در روز عاشورا امام حسین(ع) به زنان اجازه پیكار و نبرد نداد با اینكه رسول خدا(ص) در شرایط اضطراری همانند جنگ احد و جنگ حنین به آنان اجازه نبرد می داد، این باشد كه از یك سو جنگیدن زنان، در حفظ جان مقدس امام حسین(ع) بی تأثیر بود و از سوی دیگر بر اثر كشته شدن زنان، معلوم نبود امام سجاد(ع) به چه سرنوشتی گرفتار می گردد و از سوی سوم چنانچه گفته شد در قیام امام حسین(ع) مسؤولیت پیام رسانی نهضت عاشورا به عهده زنان نهاده شده بود و در صورتی كه زنان كشته می شدند نهضت امام حسین(ع) ناتمام می ماند. به احتمال زیاد مجموع عوامل گذشته دلیل عدم اجازه امام(ع) به زنان برای حضور در نبرد بود.
طبیعی است به زنان اجازه نبرد و كارزار نداد. از این رو زنان در نبرد عاشورا حضور نظامی نداشتند. در روز عاشورا تنها دو زن به میدان نبرد رفتند كه امام حسین(ع) آنان را بازگرداند. نقل شده است پس از آنكه وهب برای بار دوم پا به میدان نبرد نهاد، همسرش عمود خیمه را كشید و به میدان شتافت. او در كنار همسرش شروع به جنگیدن كرد و به او می گفت: «پدر و مادرم فدایت! در دفاع از پاكان حرم رسول خدا(ص) نبرد كن!» وقتی كه وهب خواست او را به خیمه ها باز گرداند، لباسش را گرفت و گفت: «من باز نمی گردم تا همراهت كشته شوم!» امام حسین(ع) با مشاهده این صحنه به همسر وهب فرمود: «شما به پاداش نیكو رسیدید! خداوند ترا رحمت كند، نزد زنان باز گرد.» با فرمان امام(ع) همسر وهب به نزد زنان بازگشت و وهب جنگید تا دستانش از بدن جدا گردید و آنگاه به شهادت رسید. [1] .
پس از شهادت وهب مادرش به بالین فرزند آمد و شروع كرد خونهای چهره او را پاك كند. شمر كه ناظر این صحنه بود به غلامش دستور داد تا با عمود ضربه ای بر سر مادر وهب وارد كند. بر اثر آن ضربه سر مادر وهب شكافته شد و در كنار بدن فرزند به شهادت رسید. این نخستین زنی بود كه در قیام امام حسین(ع) به شهادت رسید. [2] .
بانوی دیگری كه در روز عاشورا به میدان رفت همان زنی بود كه با شوهر و فرزندش درصحنه كربلا حضور یافت. گذشت كه آن زن پس از شهادت شوهرش فرزندخود را برای یاری امام حسین(ع) به میدان كارزار فرستاد. آن جوان مدتی جنگید تا به فوز شهادت نایل آمد. آنگاه سپاه عمر سعد سر از بدن آن جوان جدا كردند و آن را به اردوگاه امام حسین(ع) پرتاب كردند. در این حال مادرش عمود خیمه را كشید و به یزیدیان یورش برد. او پس از آنكه دو نفر از آنان را به هلاكت رساند، به دستور امام حسین(ع) به اردوگاه بازگشت. [3] .
شاید دلیل آنكه در روز عاشورا امام حسین(ع) به زنان اجازه پیكار و نبرد نداد با اینكه رسول خدا(ص) در شرایط اضطراری همانند جنگ احد و جنگ حنین به آنان اجازه نبرد می داد، این باشد كه از یك سو جنگیدن زنان، در حفظ جان مقدس امام حسین(ع) بی تأثیر بود و از سوی دیگر بر اثر كشته شدن زنان، معلوم نبود امام سجاد(ع) به چه سرنوشتی گرفتار می گردد و از سوی سوم چنانچه گفته شد در قیام امام حسین(ع) مسؤولیت پیام رسانی نهضت عاشورا به عهده زنان نهاده شده بود و در صورتی كه زنان كشته می شدند نهضت امام حسین(ع) ناتمام می ماند. به احتمال زیاد مجموع عوامل گذشته دلیل عدم اجازه امام(ع) به زنان برای حضور در نبرد بود.
[1] سيدبن طاووس، همان، ص 46.
[2] محمد الحسون، ام علي مشكور، اعلام النساء المؤمنات، انتشارات اسوه، چاپ اول، 1411، ص 373.
[3] خوارزمي، مقتل الحسين(ع)، 21:2 -22.